AMOR DE OUTONO

Alfombra de lágrimas de outono

Brotan follas do meu corazón,

coma lágrimas incontidas,

chegou o outono sen razón.

Brotan follas con cadencia de algodón,

a mirada lonxana parece non ollar,

nin darse conta, perdida no ensoñar.

O amor que debuxaba soles de alegría na túa vida,

abandona moi sixilosamente a aqueles aos que ilumina.

E olvida.

Pouco a pouco caen as follas,

con cadencia perezosa, abandonan as pólas…

A mirada impasible, a tristura asoma,

e olla como aquilo que fora, cae e prepara unha alfombra.

Advertisement