1º PREMIO DO CONCURSO DE CONTOS DE AMOR (4º ESO)

        O MEU PRIMEIRO AMOR

        Ola chámome María e vouvos contar a historia do meu primeiro amor.

        Eu vivía no centro de Londres, tódalas tardes ao saír do colexio recorriamos tódolos recunchos da cidade. Só faltaban dúas semanas para o meu aniversario e claro,a miña festa tiña que ser recordada como a mellor de todas. Inda que cómpre dicir que o que aconteceu ese día non foi o esperado.

        Cando estabamos a piques de abrir os agasallos meus pais entraron na sala coma uns tolos. Tiñan dúas cartas na man; unha dicía que a meu pai o ascendían coa condición de que se mudase a París e a outra era dunha beca que nos mandaran facer no colexio, podía pasar o que quedaba de curso nun colexio de Francia sen ningún problema nin gasto.

        Todo o mundo nos felicitou pero no meu interior estaba desfeita. Durante os días seguintes mantiven a compostura como puiden, escondíame pola casa para chorar e logo mostraba unha gran felicidade á hora de estar cos meus pais e amigos.

        Cando chegou o momento de montar o avión as pernas non respondían ao que o meu cerebro lle dicía; e cando pensaba en como escaparme do aeroporto ou como dicirlle a meus pais que non me quería ir, unhas bágoas asomaban polos meus ollos e unha voz no meu interior dicía que seguise adiante.

Advertisement

 

«A fin da fin», por Kika

A FIN DA FIN

Estaba case seguro de que se trataba dun simple soño nun noventa e nove por cento, tiña que selo!

Pero por desgraza non, non o era.

Atopabamonos en plena 3ª Guerra Mundial, ano 2052. O planeta que tan só facía unhas décadas fora o lugar ideal e perfecto para a vida dos seres humanos convertírase nun caos infinito, un auténtico pesadelo sen fin, inimaxinable para calquera dos meus antergos. E o peor de todo e que non existían sinais de que iso fose cambiar en breve.

As continuas reunións entre as grandes potencias mundiais pola loita contra as emisións de CO2 á atmosfera convertíranse nun terrible enfrontamento, e todo pola incapacidade de chegar a un acordo común.

As xuntanzas polo Protocolo de Kyoto do que tanto me falara miña avoa xa eran historia, e agora isto só semellaba unha película de ciencia ficción das que a ela tamén tanto lle gustaran.

A programación televisiva reducíase a telexornais e máis telexornais interminábeis, sempre falando do mesmo: mortes, asasinatos, destrución, enfermidades, epidemias, contaminación, e agora, a novedade, máquinas e clons.

Os grandes, os poderosos, os xogadores desta partida de xadrez, investigaran clandestinamente e tiñan preparado o que dicían que sería “O Golpe Final”, a fin da guerra.

 

«O Poder da Tecnoloxía», por Burby

O PODER DA TECNOLOXÍA

Volvín despertar. A luz das primeiras raioliñas do sol reflectíase contra a fiestra, tinguindo dunha tibia e cálida cor cada rincón do cuarto. O sonoro tic-tac do reloxo situado encima miña acentuaba aceleradamente o ritmo do meu corazón . De repente, unha suor fría empapou todo o meu corpo. Estaba tremendo, un nó aferrábase fortemente nas miñas entrañas. O meu pensamento soamente podía darlle voltas ó que me esperaba en menos de dúas espantosas horas.

Repetín cara min mesmo unhas únicas palabras para lograr a calma: “Só é unha operación”, pero a miña mente paranoica gañáballe a calquera absurdo intento de autoconvecemento. Torpemente, intentei incorporarme daquela cama, cando de súpeto, alguén bateu bruscamente na porta, facéndome dar un bo respingo cara atrás.

Unha muller xove, regordecha, vestida dun pulcro branco dos pés á cabeza, irrumpiu decididamente no cuarto, e cunha voz doce e clara, preguntoume que tal pasara a noite. A miña mirada perdeuse nos seus ollos, e da miña boca soamente puido escapar un seco e mentireiro ” ben”. A moza ó escoitar a miña resposta, esbozou un tranquilizador sorriso e aseguroume que todo ía saír moito mellor do que pensaba …

 

«Silencio», por Luna

SILENCIO

Silencio. Coma o silencio antes do amencer. A quietude, o suspense, cando algo malo vai pasar; o momento antes de abrir os ollos ó despertar. Coma o silencio antes da tormenta. O momento de descubrir ¿algo cambiou durante a noite? ¿sigo eiquí? A enfermidade percorría o meu corpo. A enfermidade percorría a miña mente. As voces escoitábanse de fondo. Lixeira melodía incomprensíbel ós meus oídos embotados. E incapacidade de poder falar. Sentirme vivo, esperto, pero á vez terriblemente morto e só.

Sentín un corte no abdome. Sen dor, sen sangue, ou ó menos non a notei. Pregunteime que estaba a pasar. Non podía moverme. Non podía facer nada. As voces seguían discutindo. Producíanme unha terrible dor de cabeza.

“Con coidado. Se non fas o implante ben, o especime morrerá. Coidado cos cortocircuítos, introduce ben o mecanismo”

 

«A Fábrica», por Bob Esponxa

A FÁBRICA

Todo estaba escuro. O único que percibía era a xeada man do meu acompañante. Nin unha mosca movía as súas ás ao noso carón. Na fábrica só había silencio, devastación e morte.  Eu atopábame moi cansa, debido a todo o traballo que tivera que facer dende o día anterior para conseguir paliar o ocorrido, e total para que? Para nada. Todo o meu traballo foise ao garete. A miña investigación, os meus plans, totalmente derruídos. Só quedaba el. Z781 sobreviviu ao inferno de Suárez. Non me gustaba chamarlle polo seu nome científico, e el aceptou o sobrenome de Cox. Só el, ante milleiros de robots construídos.

Comezamos a camiñar no medio do desastre, tusindo constantemente polo po que me secaba a gorxa, e guiándome polos incríbeis instintos de Cox.

Unha luz, só necesitabamos un chisquiño de claridade que nos dese unha pista para atopar unha saída. Nada. Máis escuridade e máis silencio. Camiñabamos sen rumbo, cando un berro me estremeceu o corpo. Rapidamente fomos ata o lugar de onde procedía aquel horripilante son. Cox decatouse moito antes ca min de que se trataba de Xurxo Louro, un dos meus colaboradores do proxecto. Sen dúbida, apresurámonos a axudalo. Tiña unha perna rota.

 

II Concurso de Contos de Medo

Por Santos o ENDL celebrou o II Concurso de Contos de Medo para ESO e Bach.
Presentáronse 15 arrepiantes historias moi imaxinativas.
O xurado estivo composto por alumnado do equipo e déronse tres premios consistentes en camisetas en galego e comics da “Santa Compaña”.
O alumnado da Aula Específica recibiu unha mención especial e representou o seu conto durante a entrega de premios
Aquí tedes o conto gañador:

«Os Corvos»